Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Φωτογραφία από το ατελιέ του Ρότσενκο, 1924. Διακρίνονται οι Bykov, Lavinski, Stepanova, Vesnin, Popova, Soboliev, η μητέρα του Ρότσενκο. Τη φωτογραφία τράβηξε ο Ρότσενκο.

[Popova Liubov - Rodchenko Aleksandr - Vesnin Al./ Ποπόβα Λιουμπόβ - Ρότσενκο Αλεξάντρ - Βέσνιν Αλ.]
Η Λιουμπόβ Σεργκέγιεβνα Ποπόβα (1889-1924) σπούδασε αρχικά σε εργαστήρια στη Μόσχα και στη συνέχεια ταξίδεψε για να διευρύνει την καλλιτεχνική της μόρφωση στο εσωτερικό της Ρωσίας, Κίεβο και στην Ιταλία (1910-1912), όπου γνώρισε τη ρωσική εικαστική παράδοση και την τέχνη της Αναγέννησης. Το 1912 εργάστηκε στο εργαστήριο του Τάτλιν στη Μόσχα και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, μαζί με άλλους Ρώσους καλλιτέχνες όπως η Ναντιέζντα Ουνταλτσόβα και η Βέρα Πέστελ, στην Ακαδημία "Λα Παλέτ". Από το 1914 συμμετείχε στις εκθέσεις της ομάδας "Βαλές Καρό" και ακολούθησε μια σταθερή εκθεσιακή πορεία, συμβάλλοντας σημαντικά στα κινήματα του Κυβοφουτουρισμού, του Σουπρεματισμού - ως ενεργό μέλος της ομάδας "Σουπρέμους" του Καζιμίρ Μαλέβιτς για το διάστημα 1916-1917- και στη συνέχεια του Κονστρουκτιβισμού. Παρουσίασε μεγάλη καλλιτεχνική δραστηριότητα με ευρύ φάσμα εικαστικής παραγωγής, καθώς ασχολήθηκε με το θέατρο, όπου δημιούργησε τα πρωτοποριακά σκηνικά για τα έργα "Ο Μεγαλόψυχος Κερατάς" του Κρόμελινκ και "Γη σε Αναβρασμό" του Τρετιακόφ, σε παραγωγή του Βσέβολοντ Μέγιερχολντ, ενώ εργάστηκε στο σχεδιασμό υφασμάτων για το Πρώτο Κρατικό Εργοστάσιο Εκτύπωσης Υφασμάτων της Μόσχας. Παράλληλα ενδιαφέρθηκε για τη γραφιστική και παρήγαγε σχέδια για αφίσες, εξώφυλλα περιοδικών, βιβλία και πορσελάνες. Υπήρξε μέλος του ΙΝΧΟΥΚ και δίδαξε στα ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ, πρωτοστατώντας στην οργάνωση ενός νέου συστήματος καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Μετά το θάνατό της το 1924 διοργανώθηκε στη Μόσχα μεγάλη αναδρομική έκθεση, αντιπροσωπευτική του εύρους της εικαστικής παραγωγής της.

Ο Αλεξάντρ Μιχαήλοβιτς Ρότσενκο (1891-1956) γεννήθηκε στην Πετρούπολη και ξεκίνησε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Καζάν (1910-1914). Στη συνέχεια σπούδασε στο Ινστιτούτο Στρόγκανοφ στη Μόσχα και στα μέσα της δεκαετίας του 1910 άρχισε να συμμετέχει σε πρωτοποριακές εκθέσεις. Γνώρισε το έργο του Μαλέβιτς και του Τάτλιν, καθώς και τη θεωρητική πραγματεία του Καντίνσκι και προέβη στη δική του εικαστική πρόταση, το γραμμισμό, ενώ προχώρησε στην κατασκευή τρισδιάστατων αιωρούμενων κινητών κατασκευών στα χρόνια 1920-1921. Υπήρξε σημαντική προσωπικότητα στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Μόσχας, συμμετείχε σε πολυάριθμες εκθέσεις και από το 1918 εργάστηκε στην υπηρεσία του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (IZO NARKOMPROS). Το 1920 έγινε ιδρυτικό μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ) και ξεκίνησε τη διδακτική του δραστηριότητα στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και αργότερα στο Ανώτερο Κρατικό Καλλιτεχνικό και Τεχνικό Ινστιτούτο (ΒΧΟΥΤΕΙΝ) ως το 1930. Στα χρόνια αυτά ασχολήθηκε επίσης και με την τυπογραφία, τη φωτογραφία, το φωτομοντάζ, τη σκηνογραφία και εργάστηκε στα περιοδικά ΛΕΦ και ΝΟΒΙ ΛΕΦ, ενώ παράλληλα ανέπτυξε στενή συνεργασία με τον Μαγιακόφσκι στο χώρο της διαφήμισης και στην εικονογράφηση ποιημάτων. Κατά τη δεκαετία του 1930 εργάστηκε στη γραφιστική επιμέλεια του περιοδικού Η Οικοδόμηση της ΕΣΣΔ, ενώ τα επόμενα χρόνια επέστρεψε στη ζωγραφική.

Ο Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Βέσνιν (1883-1959) καθιερώθηκε ως ζωγράφος, σκηνογράφος και αρχιτέκτονας. Παρακολούθησε μαθήματα στην Πρακτική Ακαδημία της Μόσχας και στο Ινστιτούτο Πολιτικών Μηχανικών της Πετρούπολης κατά τα διαστήματα 1901-1904 και 1911-1912, ενώ παράλληλα μαθήτευε στα εργαστήρια του Κονσταντίν Γιουόν και του Γιαν Τσιονγκλίνσκι. Ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα από το 1911 και εισήλθε στους κύκλους της πρωτοπορίας εργαζόμενος στο εργαστήριο του Βλαντίμιρ Τάτλιν (1912-1914). Απέκτησε επαφές με πολλούς καλλιτέχνες όπως ο Ρότσενκο και η Στεπάνοβα, είχε μια ιδιαίτερα στενή σχέση με τη Λιουμπόβ Ποπόβα και μετείχε μαζί τους στην έκθεση 5x5=25. Υπήρξε ενεργό μέλος του ΙΝΧΟΥΚ, όπου διατύπωσε τις αρχές του Κονστρουκτιβισμού στην Αρχιτεκτονική. Συνεργάστηκε με τον Μέγιερχολντ στο θέατρο, δημιουργώντας κονστρουκτιβιστικά σκηνικά για τις θεατρικές παραστάσεις (1918-1923), αλλά και στην οργάνωση μαζικών εκδηλώσεων, όπου μαζί με την Ποπόβα σχεδίασε τις μακέτες της Πόλης του Μέλλοντος για το φεστιβάλ "Ο αγώνας και η νίκη των Σοβιέτ" (1921). Κατά την περίοδο 1923-1925 υπήρξε μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού ΛΕΦ, μαζί με μια ομάδα μαθητών του ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ που δημιούργησε. Εργάστηκε με τα αδέλφια του Λεονίντ και Βίκτορ στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και το 1925 συγκρότησε την Ένωση Σύγχρονων Αρχιτεκτόνων (ΟΣΑ), ενώ κατά τη δεκαετία 1939-1949 υπήρξε πρόεδρος της Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής.