Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Η Ξένια Έντερ μας παρουσιάζει ένα ανεικονικό, μη-παραστατικό θέμα που θυμίζει έντονα και τα υπόλοιπα ζωγραφικά σχέδιά της, καθώς είναι και αυτό ζωγραφισμένο στα πλαίσια της Οργανικής Παιδείας. Η καμπύλη γραμμή, και όχι η ευθεία, έγινε η βάση της εικαστικής δομής των έργων της, ενώ το χρώμα χρησιμοποιήθηκε σύμφωνα με τους οργανικούς νόμους της φύσης. Οι γραμμές αυτές αποτελούσαν το πρότυπο της δημιουργίας, η οποία δεν αποσκοπούσε στο να αντιγράψει τη φύση, αλλά στο να αποδώσει με τη βοήθεια των εικαστικών μέσων τις «χειρονομίες» της φύσης πάνω στον καμβά. Για τον Matiushin η ζωγραφική επιφάνεια αποτελεί τμήμα της φύσης, και τα στοιχεία που τη συνθέτουν –υφή, χρώμα, σχέδιο- λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες που τη διέπουν.

Ender Ksenia / Έντερ Ξένια
Η Ξένια Βλαντιμίροβνα Έντερ (1895-1955) έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, τη μουσική, την ποίηση και το θέατρο. Σπούδασε στα Εργαστήρια Ρεαλισμού του Χώρου στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ) της Πετρούπολης (1918-1922) με καθηγητή τον Μιχαήλ Ματιούσιν, και παράλληλα εργάστηκε στην ομάδα Ζορβέντ (Βλέπω – Γνωρίζω). Από το 1923 ως το 1926 εργάστηκε στο Τμήμα Οργανικής Παιδείας του Κρατικού Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΓΚΙΝΧΟΥΚ), που διεύθυνε ο Ματιούσιν και συμμετείχε ενεργά στους χωρικούς και χρωματικούς πειραματισμούς της ομάδας, που εξασκούνταν καθημερινά στην παρατήρηση της φύσης. Συμμετείχε στην Έκθεση ζωγραφικής όλων των τάσεων καλλιτεχνών της Πετρούπολης και στη 14η Μπιενάλε της Βενετίας το 1924.