Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Το 1918, ο Wilhelm Ostwald συστηματοποίησε όλες τις χρωματικές θεωρίες που είχαν τυπωθεί κατά τη διάρκεια του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα και παρουσίασε το βιβλίο του Η Αρμονία των Χρωμάτων, που επιχείρησε να ορίσει με μαθηματικό και συστηματικό τρόπο τους αχρωματικούς και χρωματικούς αρμονικούς συνδυασμούς. Οι εργασίες του Ostwald πάνω στη θεωρία χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από τους Ρώσους καλλιτέχνες, καθώς ο επιστήμονας είχε επισκεφτεί τη Ρωσία και τα βιβλία χημείας που είχε συντάξει διδάσκονταν στα σχολεία και τα πανεπιστήμια της χώρας. Στα καλλιτεχνικά εργαστήρια της Μόσχας και της Πετρούπολης οι καλλιτέχνες ενδιαφέρονταν άμεσα γι’ αυτές τις θεωρίες και ανέπτυξαν και οι ίδιοι τις δικές του σκέψεις και πειραματίζονταν συστηματικά πάνω στο «σωστό» συνδυασμό των χρωμάτων. Γνωστές είναι οι σκέψεις του Βασίλι Καντίνσκι και του Μιχαήλ Ματιούσιν για το ρόλο των χρωμάτων και το πως επηρεάζουν το περίγραμμα των σχημάτων, αλλά και το πόσο διαφορετικά ο θεατής, λόγω της ψυχολογικής πίεσης, αντιμετωπίζει ένα κίτρινο τρίγωνο αντί ένα μπλε. Εδώ έχουμε μια λιθογραφία από τον Κλιουν στην οποία έχει χρησιμοποιήσει διάφορα σχήματα με διαφορετικούς χρωματισμούς, στα πλαίσια κάποιας άσκησης που θα έκανε στο εργαστήριό του. Μας σώζονται αρκετές συστηματικές μελέτες χρώματος και φόρμας από διάφορους καλλιτέχνες, καθώς ήταν ένα θέμα που απασχολούσε έντονα τους καλλιτέχνες.

Ivan Vasilyevich Kliun (Kliunkov) / Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ)
Ο Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ) γεννήθηκε το 1873 στο Μπολσίγιε Γκόρκι, της επαρχίας Βλαντιμίρ, ενώ από το 1881 ως το 1892 έζησε μαζί με την οικογένειά του στην Ουκρανία. Τα χρόνια 1892-1893 εργάστηκε ως λογιστής σε εργοστάσιο ζαχάρεως στην επαρχία Βορόνεζ. Την περίοδο 1892-1896 έζησε στην Πολωνία, όπου και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή για την Προώθηση των Τεχνών της Βαρσοβίας (1896). Το 1898, εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου εργάστηκε ως λογιστής και από το 1900 μαθήτευσε σε διάφορα εργαστήρια, ανάμεσα στα οποία και αυτό του Φιόντορ Ρέρμπεργκ (1903-1906), όπου συνάντησε το Μαλέβιτς. Συμμετείχε σε διάφορες εκθέσεις στη Μόσχα, στην Πετρούπολη, στο Οριόλ και στο Κουρσκ. Την περίοδο 1914-16 δημιούργησε σειρές ανάγλυφων αι γλυπτών στο χώρο. Το 1915, υποστήριξε το Σουπρεματισμό του Μαλέβιτς και τα χρόνια 1915-16 συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις της πρωτοπορίας όπως Τραμ V , 0,10, Το Μαγαζί και στην έκθεση της ομάδας Βαλές Καρό. Το 1918 ορίστηκε διευθυντής του Κεντρικού Γραφείου Εκθέσεων του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (ΙΖΟ ΝΑΡΚΟΜΠΡΟΣ), τα χρόνια 1918-21 ήταν Καθηγητής Ζωγραφικής στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ), στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και κατά την περίοδο 1920-21 ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ). Στις δεκαετίες 1920-1930 δημιούργησε μια σειρά νεκρών φύσεων με γεωμετρικές φόρμες και χρωματικούς συνδυασμούς. Το 1922, παρουσίασε έργα του στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στην Γκαλερί βαν Ντίμεν στο Βερολίνο. Κατά το διάστημα 1923-30 σχεδίασε μια σειρά φουτουριστικών εκδόσεων και το 1925 στράφηκε στον Πουρισμό. Το 1936, ζωγράφισε μία μνημειακή σύνθεση για τον προθάλαμο του Πανρωσικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Αλιείας και Ωκεανογραφίας με τίτλο Η Ζωή στη Θάλασσα. Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.