Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Το 1925, στην πρώτη έκθεση της ΟΣΤ, ο ζωγράφος Ι. Κουντριασόφ παρουσίασε δύο σειρές ζωγραφικών έργων: την Κατασκευή ευθύγραμμης κίνησης και την Κατασκευή καμπυλόγραμμης κίνησης. Τα έργα αυτά δεν ανταποκρίνονται στο πρόγραμμα αυτής της ένωσης, που υποστήριζε την επαναφορά στην παραστατικότητα, στην απεικόνιση των σύγχρονων θεμάτων. Η επικαιρότητά τους βρισκόταν αλλού. Διαπνέονταν από απεριόριστη πίστη στις δυνατότητες της επιστημονικής τεχνικής ανάπτυξης και διακήρυσσαν το μεγαλείο των επιστημονικών γνώσεων. Όπως στους Κ. Ρέντκο, Α. Λαμπάς, Μ. Πλάξιν, τα θέματα των πινάκων του υπαγορεύονταςν από την επιστημονική σκέψη. Η γνωριμία του Κουντριασόφ με τον επιστήμονα - ερευνητή Κ. Ε. Τσιολκόφσκι -τον πατέρα της ρωσικής αεροναυπηγικής- ήταν καθοριστικό για τον ενθουσιασμό με τον οποίο αντιμετώπισε την ιδέα των διαστημικών πτήσεων. Πίστευε στη δυνατότητά τους, και γι' αυτό προσπάθησε, με τα μέσα της αφηρημένης ζωγραφικής, να εκφράσει τις διάφορες μορφές της κίνησης στο αχανές διάστημα και να αποδώσει τη δυναμική τους.
Ο Κουντριασόφ προσπάθησε να τεκμηριώσει θεωρητικά τις ζωγραφικές κατασκευές του: "Δουλεύοντας στη μη-αντικειμενική ζωγραφική, έφτασα σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα που υπερβαίνουν τα όρια της εργαστηριακής εργασίας των ζωγράφων. Η ζωγραφική μου παύει να είναι αφηρημένη χρωματική / μορφολογική κατασκευή και γίνεται ρεαλιστική έκφραση της σύγχρονης αντίληψης του χώρου. Αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά ζητήματα της εικαστικής τέχνης. Αν δε το λάβουμε υπόψη, δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα σύγχρονο πίνακα. Με τη μετάβαση της τέχνης στο ρεαλισμό και την αντικειμενικότητα, η μη-αντικειμενική ζωγραφική αρχίζει να αντιλαμβάνεται το χώρο σαν περιεχόμενο και μορφή. Η ζωγραφική του χώρου -η συνθετική αντίληψη- αποδίδεται σαν ένα διαστημικό πλάνο. Για το λόγο αυτό η έκφραση αυτής της αντίληψης θα δώσει τη ζωγραφική μορφή που θα επιδείξει το απεριόριστο του διαστημικού κόσμου και θα σχηματίσει μια νέα συνθετική αίσθηση στη ζωγραφική. Ο χώρος, ο όγκος, η πυκνότητα και το φως -αλλά και υλική πραγματικότητα- αποτελούν την ουσιαστική καινοτομία, αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ζωγραφική του χώρου. Η κοσμική μορφή, όπως τη δημιουργεί ο καλλιτέχνης από διαίσθηση, είναι ανάλογη της επιστημονικής αντίληψης για το σύμπαν".
Ι. Κουντριασόφ, Σημειώσεις για τη μη-αντικειμενική ζωγραφική.

Kudriashev Ivan / Κουντριασόφ Ιβάν
Ο Ιβάν Αλεξέγιεβιτς Κουντριασόφ γεννήθηκε στην Καλούγκα το 1896 και πέθανε στη Μόσχα το 1972. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας (1913-17). Μαθήτευσε στα ΣΒΟΜΑΣ της Μόσχας (1918-19) με τον Καζιμίρ Μαλέβιτς. Πρώτες αφηρημένες συνθέσεις το 1917. Το 1919, στάλθηκε στο Ορενμπούργκ για να οργανώσει Ελεύθερα Καλλιτεχνικά Εργαστήρια. Συμμετείχε στην Πρώτη Κρατική Έκθεση του Ορενμπούργκ, με σχέδια για την τοιχογραφία του πρώτου σοβιετικού θεάτρου και άλλα αφηρημένα έργα. Το 1920, οργάνωσε το τμήμα της ομάδας Ούνοβις στο Ορενμπούργκ. Τον ίδιο χρόνο συνάντησε εκεί το Μαλέβιτς και το Λισίτσκι. Το 1921, ως επόπτης ενός τρένου για τη διακομιδή λιμοκτονούντων παιδιών, πήγε στο Σμολένσκ, όπου συνάντησε την Καταρζίνα Κομπρό και το Βλαντισλάβ Στρζεμίνσκι. Στα τέλη του 1921 γύρισε στη Μόσχα. Συμμετείχε με έργα του στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στο Βερολίνο το 1922 και στο Άμστερνταμ το 1923. Μεταξύ των ετών 1925 και 1928 παρουσίασε τα κοσμικά αφηρημένα έργα του στην πρώτη, δεύτερη και τρίτη έκθεση της ΟΣΤ. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 ασχολήθηκε ξανά με τα προβλήματα της κοσμικής αφηρημένης ζωγραφικής.