Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Η επιρροή που άσκησε ο συμβολισμός και το "στιλ μοντέρν" στη δημιουργία του Κλιουν διήρκεσε περισσότερο από ό,τι είχε διαρκέσει στην περίπτωση του Μαλέβιτς. Αν ο Μαλέβιτς το 1908 βρισκόταν ήδη στο τέλος της σύντομης συμβολιστικής του περιόδου, ο Κλιουν βρισκόταν στο μέσο της περίοδου αυτής, η οποία συνεχίστηκε ως τις αρχές του 1910. Αντίθετα με τα συμβολιστικά έργα ελαφρών υλικών του 1905-10, που έχουν να επιδείξουν στενή σχέση με τις ρωσικές παραδόσεις, στην Οικογένεια τα υφολογικά γνωρίσματα που κυριαρχούν είναι δανεισμένα από τη γαλλική ζωγραφική. Το μονόχρωμο φόντο, τα πλατιά περιγράμματα που διαχωρίζουν μεταξύ τους τις επιφάνειες τοπικού χρώματος, η αλληλεπίδραση του κόκκινου, του κίτρινου και του καφέ χρώματος και η πλαστικότητα της στάσης, όλα αυτά θυμίζουν τις τεχνικές του Γκωγκέν. Ο καλλιτέχνης, αφού πρώτα επεξεργάστηκε τη σύνθεση σε προσχέδια, πέτυχε απλές και συμπαγείς μορφές που εκφράζουν με εσωτερική ένταση και βασθιά εσωτερική προσήλωση.
Οι χαρακτηριστικές για την αισθητική του συμβολισμού τάσεις για ουδετεροποίηση του συγκεκριμένου, για γενίκευση και για αποπροσωποίηση συνδυάζονται με την αυτοβιογραφική θεματική. Πρόκειται για μια αυτοπροσωπογραφία με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ταυτόχρονα πρόκειται για ανάμνηση της γυναίκας του που δεν υπάρχει πια, δηλαδή για μια συγκεκριμένη ιστορία, που εκτίθεται με τα μέσα του συμβολισμού, αποκτώντας έτσι μια αφηρημένη διάσταση.

Ivan Vasilyevich Kliun (Kliunkov) / Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ)
Ο Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ) γεννήθηκε το 1873 στο Μπολσίγιε Γκόρκι, της επαρχίας Βλαντιμίρ, ενώ από το 1881 ως το 1892 έζησε μαζί με την οικογένειά του στην Ουκρανία. Τα χρόνια 1892-1893 εργάστηκε ως λογιστής σε εργοστάσιο ζαχάρεως στην επαρχία Βορόνεζ. Την περίοδο 1892-1896 έζησε στην Πολωνία, όπου και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή για την Προώθηση των Τεχνών της Βαρσοβίας (1896). Το 1898, εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου εργάστηκε ως λογιστής και από το 1900 μαθήτευσε σε διάφορα εργαστήρια, ανάμεσα στα οποία και αυτό του Φιόντορ Ρέρμπεργκ (1903-1906), όπου συνάντησε το Μαλέβιτς. Συμμετείχε σε διάφορες εκθέσεις στη Μόσχα, στην Πετρούπολη, στο Οριόλ και στο Κουρσκ. Την περίοδο 1914-16 δημιούργησε σειρές ανάγλυφων αι γλυπτών στο χώρο. Το 1915, υποστήριξε το Σουπρεματισμό του Μαλέβιτς και τα χρόνια 1915-16 συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις της πρωτοπορίας όπως Τραμ V , 0,10, Το Μαγαζί και στην έκθεση της ομάδας Βαλές Καρό. Το 1918 ορίστηκε διευθυντής του Κεντρικού Γραφείου Εκθέσεων του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (ΙΖΟ ΝΑΡΚΟΜΠΡΟΣ), τα χρόνια 1918-21 ήταν Καθηγητής Ζωγραφικής στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ), στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και κατά την περίοδο 1920-21 ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ). Στις δεκαετίες 1920-1930 δημιούργησε μια σειρά νεκρών φύσεων με γεωμετρικές φόρμες και χρωματικούς συνδυασμούς. Το 1922, παρουσίασε έργα του στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στην Γκαλερί βαν Ντίμεν στο Βερολίνο. Κατά το διάστημα 1923-30 σχεδίασε μια σειρά φουτουριστικών εκδόσεων και το 1925 στράφηκε στον Πουρισμό. Το 1936, ζωγράφισε μία μνημειακή σύνθεση για τον προθάλαμο του Πανρωσικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Αλιείας και Ωκεανογραφίας με τίτλο Η Ζωή στη Θάλασσα. Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.