Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Οι πρώτοι αφηρημένοι πειραματισμοί του Κλιουν ανάγονται στο διάστημα 1916-17 και μαρτυρούν ότι ο καλλιτέχνης μελετούσε προσεκτικά το νέο σουπρεματιστικό σύστημα: όπως και ο Μαλέβιτς, ο Κλιουν ασχολήθηκε με την αναζήτηση των πλαστικών δυνατοτήτων των γεωμετρικού σχήματος που είναι τοποθετημένο σε λευκό φόντο. Ο κύκλος των έργων, που έγιναν με μια αρκετά ασυνήθιστη τεχνική ζωγραφικής, με λάδι σε χαρτί, αποτελούνταν από αυτές τις συνθέσεις του ενός σχήματος όπως το μαύρο τραπέζιο.
Τα έργο αυτό θυμίζει το έργο Κίτρινος Σουπρεματισμός του Καζιμίρ Μαλέβιτς του 1917. Εκ πρώτης όψεως οι σουπρεματιστικές μελέτες του Κλιουν διαφέρουν μεταξύ τους μόνο ως προς τη μορφή και το χρώμα των γεωμετρικών σχημάτων. Η προσεκτικότερη εξέτασή τους ωστόσο φανερώνει τις διαφορές στη διαμόρφωση της δομής των επιφανειών των επτά πινάκων. Οι υφές διαφέρουν από πολύ γυαλιστερές έως ματ. Η ανάλυση του έργου με το μαύρο τραπέζιο μας δείχνει ότι το λευκό φόντο χρησιμοποιήθηκε από τον Κλιουν ως επιφάνεια, παράλληλα προς την οποία κινούνταν γλιστρώντας τα αυστηρώς γεωμετρικά σχήματα. Συχνά η απεικόνιση ξέφευγε ελαφρώς από το πλαίσιο ή εφάπτονταν σ' αυτό, φανερώνοντας την επιθυμία του καλλιτέχνη να προσδώσει στη σύνθεση κάποια δυναμική επιτάχυνση. Το ενδιαφέρον του Κλιουν γαι την ποιότητα της επιφάνειας του πίνακα πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο μιας γενικότερης στροφής της Πρωτοπορίας προς την υλικότητα.

Ivan Vasilyevich Kliun (Kliunkov) / Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ)
Ο Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ) γεννήθηκε το 1873 στο Μπολσίγιε Γκόρκι, της επαρχίας Βλαντιμίρ, ενώ από το 1881 ως το 1892 έζησε μαζί με την οικογένειά του στην Ουκρανία. Τα χρόνια 1892-1893 εργάστηκε ως λογιστής σε εργοστάσιο ζαχάρεως στην επαρχία Βορόνεζ. Την περίοδο 1892-1896 έζησε στην Πολωνία, όπου και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή για την Προώθηση των Τεχνών της Βαρσοβίας (1896). Το 1898, εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου εργάστηκε ως λογιστής και από το 1900 μαθήτευσε σε διάφορα εργαστήρια, ανάμεσα στα οποία και αυτό του Φιόντορ Ρέρμπεργκ (1903-1906), όπου συνάντησε το Μαλέβιτς. Συμμετείχε σε διάφορες εκθέσεις στη Μόσχα, στην Πετρούπολη, στο Οριόλ και στο Κουρσκ. Την περίοδο 1914-16 δημιούργησε σειρές ανάγλυφων αι γλυπτών στο χώρο. Το 1915, υποστήριξε το Σουπρεματισμό του Μαλέβιτς και τα χρόνια 1915-16 συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις της πρωτοπορίας όπως Τραμ V , 0,10, Το Μαγαζί και στην έκθεση της ομάδας Βαλές Καρό. Το 1918 ορίστηκε διευθυντής του Κεντρικού Γραφείου Εκθέσεων του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (ΙΖΟ ΝΑΡΚΟΜΠΡΟΣ), τα χρόνια 1918-21 ήταν Καθηγητής Ζωγραφικής στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ), στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και κατά την περίοδο 1920-21 ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ). Στις δεκαετίες 1920-1930 δημιούργησε μια σειρά νεκρών φύσεων με γεωμετρικές φόρμες και χρωματικούς συνδυασμούς. Το 1922, παρουσίασε έργα του στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στην Γκαλερί βαν Ντίμεν στο Βερολίνο. Κατά το διάστημα 1923-30 σχεδίασε μια σειρά φουτουριστικών εκδόσεων και το 1925 στράφηκε στον Πουρισμό. Το 1936, ζωγράφισε μία μνημειακή σύνθεση για τον προθάλαμο του Πανρωσικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Αλιείας και Ωκεανογραφίας με τίτλο Η Ζωή στη Θάλασσα. Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.