Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Η Έντερ με απαλούς και αρμονικούς χρωματικούς συνδασμούς έχει φτιάξει ένα ζωγραφικό έργο που θα μπορούσε να απεικονίζει ένα τοπίο είτε ένα οργανικό μόρφωμα. Η καλλιτέχνιδα χρησιμοποιεί τις καμπύλες γραμμές, τα κοίλα και τα κυρτά μέρη για να φτιάχνει διάφορα επίπεδα που στη συνέχεια συνθέτουν διάφορες μη παραστατικές εικόνες. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες ελαιογραφίες που έχουμε από τη Μαρία και παρατηρείται ότι χρησιμοποιεί το ελαιόχρωμα όπως ακριβώς και το υδατόχρωμα. Δε χρησιμοποιεί παχιές και πυκνές πινελιές, αλλά αντίθετα αφήνει τον καμβά να "αναπνεύσει" και να φανεί από κόντα.

Ender Maria / Έντερ Μαρία
Η Μαρία Βλαντιμίροβνα Έντερ (1897-1942) ήταν η πιο στενή συνεργάτης του Μιχαήλ Ματιούσιν και εργαζόταν για εκείνον από το 1916. Από το 1918 ως το 1922 σπούδασε στα Εργαστήρια Ρεαλισμού του Χώρου στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ) της Πετρούπολης με το Ματιούσιν ως δάσκαλο. Το 1923, έγινε μέλος του Μουσείου Ζωγραφικής Παιδείας στην Πετρούπολη και συμμετείχε στην Έκθεση ζωγραφικής όλων των τάσεων των καλλιτεχνών της Πετρούπολης. Το 1924, πήρε μέρος στη 14η Μπιενάλε της Βενετίας. Κατά την περίοδο 1925-26 εργάστηκε στο Τμήμα Οργανικής Παιδείας του ΓΚΙΝΧΟΥΚ, ως διευθύντρια στο Εργαστήριο Αντίληψης Μορφής-Χρώματος, ενώ την περίοδο 1930-32 δίδαξε θεωρία του χρώματος στο Ινστιτούτο Προλεταριακής Εικαστικής Τέχνης του Λένινγκραντ. Το 1932, βοήθησε το Ματιούσιν στη σύνταξη της μελέτης του «Οι νόμοι που κυβερνούν την ποικιλία των χρωματικών συνδυασμών: Εγχειρίδιο χρώματος». Στη δεκαετία του 1930 σενέχισε να ασχολείται με τα προβλήματα του χρώματος στην αρχιτεκτονική. Συμμετείχε μαζί με τον αδελφό της Μπορίς στις χρωματικές διακοσμήσεις των σοβιετικών περιπτέρων στις Παγκόσμιες Εκθέσεις στο Παρίσι (1937) και στη Νέα Υόρκη (1939).