Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Σε όλη την καλλιτεχνική του δραστηριότητα ο Ματιούσιν ενδιαφερόταν για το πρόβλημα της ουσίας του ζωγραφικού χώρου. Η σύνθεση του έργου βασίζεται σε ένα πολύπλοκο ρυθμό μιας συστρεφόμενης, περιστρεφόμενης μάζας. Αυτό είναι το σύμβολο της ύλης του χώρου, της ενότητάς του και της χρωματικής του ποικιλίας. Πινελιές διαφορετικού μεγέθους και χρώματος δημιουργούν μια οπτική δόνηση που προκαλεί την αίσθηση της μετατόπισης. Ο Ματιούσιν και οι μαθητές του χρησιμοποιούσαν συχνά αυτή τη μέθοδο όταν ζωγράφιζαν την καθαρή ύλη του εναέριου ή υποβρύχιου χώρου. Σ' αυτή τη Μουσεικο-ζωγραφική κατασκευή το φόντο είναι σκούρο, σχεδόν μαύρο, και πυκνώνει την περιστρεφόμενη ύλη. Έτσι, η "γένεσις" παίρνει εδώ ένα χαμηλό τόνο.
Το Ζορβέντ του Ματιούσιν, που επιτρέπει τη δημιουργία τέτοιων συναισθητικών έργων, βασίζεται σε επιστημονικά και πειραματικά στοιχεία που εφαρμόζονται στην τέχνη και αναπροσδιορίζουν τη θεση μας στο φυσικό περιβάλλον. Στην πραγματεία Ο Νέος Ρεαλισμός του Χώρου. Ο Καλλιτέχνης μέσα στο πείραμα της τέταρτης διάστασης (1916-1920) ο Ματιούσιν μας εισάγει στη νέα χωρική πραγματικότητα που έχει ανοιχτεί στον άνθρωπο μέσα από τη σύγχρονη αντίληψη του μήκους, του ύψους, του πλάτους και του βάθους.

Matiushin Mikhail / Ματιούσιν Μιχαήλ
Ο Mikhail Vasilievich Matiushin γεννήθηκε στο Νίζνι Νόβγκοροντ στις 16 Οκτωβρίου του 1861. Ήταν γιος του ευγενή Nikolai Alexandrovich Saburov και μιας υπηρέτριας. Από μικρή ηλικία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη μουσική και έπαιζε διάφορα μουσικά όργανα, όπως κιθάρα, ακορντεόν και βιολί. Το 1871 κέρδισε μία υποτροφία από τη Ρωσική Μουσική Εταιρεία και από το 1878 ως το 1881 σπούδασε στο Ωδείο της Μόσχας, ενώ το 1882 μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη. Από το 1882 ως τον Απρίλιο του 1913 έπαιζε ως πρώτο βιολί στη φιλαρμονική ορχήστρα της Αυλής στην Αγία Πετρούπολη. Από το 1894 ως το 1898 παρακολουθεί μαθήματα στη Σχολή της Εταιρείας για την Προώθηση των Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης. Μεταξύ των ετών 1903 και 1905 σπουδάζει στο εργαστήριο του Jan Tsionglinsky, όπου γνωρίζει τη Γιέλενα Γκουρό. Από το 1906 ως το 1907, οι Guro και Matiushin σπουδάζουν στη Σχολή Καλών Τεχνών Zvantseva, όπου δίδασκαν οι Leon Bakst και Mstislav Dobuzhinsky.
Στα τέλη του 1914 και μέσα στα πλαίσια της Ένωσης ο Matiushin τυπώνει το βιβλίο του Khlebnikov με τον τίτλο Μάχες των ετών 1915-17: Μία νέα Διδασκαλία για τον Πόλεμο, [Bitvy 1915-17 gg.: Novoe uchenie o voine], ενώ το Μάρτιο του ίδιου χρόνου εκδίδει το βιβλίο του Pavel Filonov με τον τίτλο Κήρυγμα-ύμνος για την Παγκόσμια Άνθιση [Propeven’ o proposli mirovoi]. Η εκδοτική δραστηριότητα του Matiushin κορυφώνεται όταν στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού της Ένωσης Νεολαίας παρουσιάζει και σχολιάζει το βιβλίο Du Cubisme των Gleizes και Metzinger, διανθισμένο με αποσπάσματα του μυστικιστή Peter Ouspensky. Το 1912, ο Matiushin σε μια επίσκεψή του στη Μόσχα γνωρίζει τον Kazimir Malevich και ξεκινά μια φιλία που θα διαρκέσει σε όλη τη διάρκεια της πορείας τους. Το 1913, πεθαίνει η Guro και ο Matiushin αφοσιώνεται στη ζωγραφική και τη θεωρία της. Την ίδια χρονιά θα βρεθεί στη Φινλανδία με τους Malevich και Kruchenykh στο Πρώτο Καθολικό Φουτουριστικό Συνέδριο, αποτέλεσμα του οποίου θα είναι η Νίκη επί του Ήλιου. Διανύοντας την πέμπτη δεκαετία της ζωής του ο Matiushin επιστρέφει στον Κυβισμό για να επανεξετάσει τις αρχές του και αρχίζει να δουλεύει το δικό του ζωγραφικό σύστημα που θα ονομάσει «διευρυμένη όραση». Το 1916, αρχίζει να δουλεύει πάνω στο κείμενο O Νέος Ρεαλισμός του Χώρου. Ο καλλιτέχνης μέσα στο πείραμα της τέταρτης διάστασης, που θα τυπωθεί εν τέλει το 1920. Το 1918 απασχολήθηκε ως βοηθός του Malevich στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια [Svomas] της Πετρούπολης, ενώ την επόμενη χρονιά διορίστηκε Καθηγητής, θέση που θα κρατήσει μέχρι το 1926. Στα πλαίσια της διδακτικής του δραστηριότητας οργανώνει το Εργαστήριο Χωρικού Ρεαλισμού (1918-21), το οποίο είναι το πρώτο εργαστήρι που παρέχει στο Matiushin τη δυνατότητα να ηγηθεί επισήμως ενός καλλιτεχνικού ινστιτούτου. Η διδασκαλία του Matiushin στο GINKhUK (Κρατικό Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παιδείας) ξεκινά το 1923. Ο Matiushin, υπεύθυνος του Τμήματος Οργανικής Παιδείας, στο Μανιφέστο της ίδιας χρονιάς Όχι Τέχνη, αλλά Ζωή, κάνει για πρώτη φορά λόγο για τη μέθοδο της διευρυμένης θεώρησης [Zorved]. Το 1924, ο Matiushin εκθέτει έργα του στην Biennale της Βενετίας μαζί με ακόμα 300 σοβιετικούς καλλιτέχνες και το 1925, στην Exposition Internationnale des Arts Décoratifs et Industriels modernes του Παρισιού. Το 1932, τυπώθηκε η χρωματική θεωρία του Οι νόμοι που κυβερνούν την Ποικιλία των χρωματικών συνδυασμών: Εγχειρίδιο χρώματος, που κυκλοφόρησε σε 400 αντίτυπα. Ο Matiushin ποτέ δεν έπαψε να ζωγραφίζει και να συνθέτει μουσική. Πέθανε από καρκίνο στις 14 Οκτωβρίου του 1934.