Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Η ισχυρή προσωπικότητα του Καζιμίρ Μαλέβιτς προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών δημιουργών, που ασπάστηκαν τις ιδέες του και συσπειρώθηκαν γύρω του. Η ομάδα των Σουπρεματιστών αποτελούνταν από σημαντικά ονόματα της εποχής, όπως ο Κλιουν, η Ροζάνοβα, η Ποπόβα, η Έξτερ, ο Πούνι, ο Ροτσένκο κ.ά. Ο Μαλεβιτς θα εργαστεί στα ΣΒΟΜΑΣ, στο ΓΚΙΝΧΟΥΚ, στα ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ και θα οργανώσει στο Βίτεμπσκ τη σουπρεματιστική ομάδα Πόσνοβις (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) που στη συνέχεια θα αποτελέσει τη ριζοσπαστική ομάδα Ούνοβις (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης). Επρόκειτο λοιπόν για μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της ρωσικής πρωτοπορίας και της αφαίρεσης γενικότερα και από τις λίγα ονόματα που έγιναν γρήγορα γνωστά στη Δύση μέσα από το εικαστικό και θεωρητικό τους έργο. Ο Κλιουν λοιπόν καλείται το 1933 να αποδώσει τη φιγούρα του δασκάλου Μαλεβιτς και επιλέγει να χρησιμοποιήσει ρεαλιστικές πρακτικές για το θεωρητικό της τέχνης χωρίς αντικείμενο. Ο Μαλέβιτς εικονίζεται καθιστός, να κρατάει τα πινέλα του, τα διακριτικά της τέχνης του, σαν να επρόκειτο για προσωπογραφία της Αναγέννησης. Τα σφιχτά χείλη, τα συνοφρυωμένα φρύδια και το αφοπλιστικό βλέμμα, που κοιτάει άμεσα το θεατή, δηλώνουν έναν άνθρωπο αποφασιστικό, που δε δίστασε να "διώξει" τον ίδιο το Μαρκ Σαγκάλ από τη σχολή του στο Βιτέμπσκ.

Ivan Vasilyevich Kliun (Kliunkov) / Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ)
Ο Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ) γεννήθηκε το 1873 στο Μπολσίγιε Γκόρκι, της επαρχίας Βλαντιμίρ, ενώ από το 1881 ως το 1892 έζησε μαζί με την οικογένειά του στην Ουκρανία. Τα χρόνια 1892-1893 εργάστηκε ως λογιστής σε εργοστάσιο ζαχάρεως στην επαρχία Βορόνεζ. Την περίοδο 1892-1896 έζησε στην Πολωνία, όπου και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή για την Προώθηση των Τεχνών της Βαρσοβίας (1896). Το 1898, εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου εργάστηκε ως λογιστής και από το 1900 μαθήτευσε σε διάφορα εργαστήρια, ανάμεσα στα οποία και αυτό του Φιόντορ Ρέρμπεργκ (1903-1906), όπου συνάντησε το Μαλέβιτς. Συμμετείχε σε διάφορες εκθέσεις στη Μόσχα, στην Πετρούπολη, στο Οριόλ και στο Κουρσκ. Την περίοδο 1914-16 δημιούργησε σειρές ανάγλυφων αι γλυπτών στο χώρο. Το 1915, υποστήριξε το Σουπρεματισμό του Μαλέβιτς και τα χρόνια 1915-16 συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις της πρωτοπορίας όπως Τραμ V , 0,10, Το Μαγαζί και στην έκθεση της ομάδας Βαλές Καρό. Το 1918 ορίστηκε διευθυντής του Κεντρικού Γραφείου Εκθέσεων του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (ΙΖΟ ΝΑΡΚΟΜΠΡΟΣ), τα χρόνια 1918-21 ήταν Καθηγητής Ζωγραφικής στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ), στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και κατά την περίοδο 1920-21 ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ). Στις δεκαετίες 1920-1930 δημιούργησε μια σειρά νεκρών φύσεων με γεωμετρικές φόρμες και χρωματικούς συνδυασμούς. Το 1922, παρουσίασε έργα του στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στην Γκαλερί βαν Ντίμεν στο Βερολίνο. Κατά το διάστημα 1923-30 σχεδίασε μια σειρά φουτουριστικών εκδόσεων και το 1925 στράφηκε στον Πουρισμό. Το 1936, ζωγράφισε μία μνημειακή σύνθεση για τον προθάλαμο του Πανρωσικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Αλιείας και Ωκεανογραφίας με τίτλο Η Ζωή στη Θάλασσα. Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.