Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Το έργο "Γυναίκα στη Γέννα" εντάσσεται στη συμβολιστική περίοδο του Καζιμίρ Μαλέβιτς. Το 1907 ο Μαλέβιτς είχε επηρεαστεί άμεσα από την ομάδα ρώσων συμβολιστών "Γαλάζιο Ρόδο". Ταυτόχρονα την ίδια περίοδο το ενδιαφέρον του μεγιστοποιείται για τις ρωσικές θρησκευτικές εικόνες, ανακαλύπτοντας σ' αυτές μια "νέα ιδεολογία του χρώματος". Η αγιογραφία θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα στην πορεία του Μαλέβιτς προς τη μη παραστατικότητα. Ο Μαλέβιτς γοητεύτηκε ιδιαίτερα από τη διαπίστωση ότι οι ζωγράφοι αυτών των εικόνων μετέδιδαν το περιεχόμενο με αιθέριο και γραμμικό τρόπο, χωρίς να ενδιαφέρονται για την ανατομική αλήθεια και την προοπτική και δημιουργούσαν χρώμα και μορφή βασιζόμενοι στην καθαρά συγκινησιακή αντίληψη του θέματος. Στη σύνθεση "Γυναίκα στη Γέννα" εντοπίζονται επιρροές από το συμβολισμό και τη ρωσική αγιογραφία τόσο μορφικά όσο και θεματικά, αφού το θέμα της γέννησης κατέχει ιδιαίτερη θέση στη θρησκευτική ζωγραφική αλλά και στη δημιουργία των συμβολιστών ζωγράφων. Η μετωπικότητα της γυναίκας και η ιερατική της στάση με το υψωμένο χέρι, η χρωματική κλίμακα, βασισμένη στις αποχρώσεις του κόκκινου και της ώχρας, παραπέμπουν στην αγιογραφία, ενώ η σχηματοποίηση, οι παραμορφώσεις και η κατάργηση της προοπτικής, στις αναζητήσεις της σύγχρονης ζωγραφικής και αποτυπώνουν την πρόθεση του Μαλέβιτς να προχωρήσει πέρα από τη ρεαλιστική αναπαράσταση της φύσης.

Malevich Kazimir / Μαλέβιτς Καζιμίρ
Ο Καζιμίρ Σεβερίνοβιτς Μαλέβιτς γεννήθηκε στο Κίεβο το 1878 και πέθανε στο Λένινγκραντ το 1935. Υπήρξε κορυφαία φυσιογνωμία της ρωσικής πρωτοπορίας, με πλούσια εικαστική παραγωγή και εκτενές θεωρητικό έργο. Παρακολούθησε τα πρώτα του μαθήματα στη Σχολή Σχεδίου του Κιέβου (1895-1896) και το 1904 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου μαθήτευσε στο εργαστήριο του Φιόντορ Ρέρμπεργκ (1906-1910), όπου γνωρίζεται με τον Ιβάν Κλιούν. Από το 1907 παρουσιάζει έργα του σε εκθέσεις της "Ένωσης Καλλιτεχνών της Μόσχας", ενώ από το 1910 συμμετέχει συστηματικά σε εκθέσεις της πρωτοπορίας, όπως "Βαλές Καρό" (1910), "Ουρά Γαιδάρου" (1912), "Στόχος" (1913). Το 1913 συνεργάστηκε με το Μιχαήλ Ματιούσιν και τον Αλεξέι Κρουτσόνιχ για την παραγωγή της φουτουριστικής όπερας "Νίκη επί του Ήλιου", για την οποία σχεδίασε τα σκηνικά και κοστούμια. Έπειτα από μια περίοδο πειραματισμών πάνω στις αρχές του Κυβοφουτουρισμού και του Υπέρλογου Ρεαλισμού, καθώς επίσης και με τη δημιουργία μιας μικρής σειράς έργων που χαρακτηρίστηκαν ως αλογιστικά, ο Μαλέβιτς παρουσιάζει για πρώτη φορά σουπρεματιστικά έργα στην "Τελευταία Φουτουριστική Έκθεση Ζωγραφικής: 0,10" (Πετρούπολη, 1915-1916), εισηγούμενος ένα νέο ρεύμα στη ζωγραφική, το οποίο υποστηρίζει θεωρητικά με το δοκίμιό του "Από τον Κυβισμό και τον Φουτουρισμό στον Σουπρεματισμό: Ο Νέος Χρωματικός Ρεαλισμός". Μαζί με καλλιτέχνες όπως η Λιουμπόβ Ποπόβα, ο Ιβάν Κλιούν, η Ναντιέζντα Ουνταλτσόβα, η Όλγα Ροζανόβα κ.ά. οργάνωσε την ομάδα "Σουπρέμους" (1916-1917) και δημιούργησαν το ομώνυμο περιοδικό, που ωστόσο δεν εκδόθηκε. Το 1918 διορίζεται καθηγητής στα ΣΒΟΜΑΣ και το 1919 ξεκινά να διδάσκει στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Βιτέμπσκ, όπου αντικατέστησε το διευθυντή Μαρκ Σαγκάλ έπειτα από σύγκρουση μεταξύ τους σε φιλοσοφικό επίπεδο. Στο Βιτέμπσκ οργανώνει την ομάδα "Ούνοβις" (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) με σκοπό την προώθηση του Σουπρεματισμού, ενώ σύντομα ιδρύονται παραρτήματα της ομάδας και σε άλλες πόλεις. Το 1922 εγκαθίσταται με την ομάδα του στην Πετρούπολη και διευθύνει το Φορμαλιστικό-Τεχνικό Τμήμα του ΙΝΧΟΥΚ. Στο διάστημα αυτό δημιουργεί και τα σουπρεματιστικά αρχιτεκτονικά μοντέλα του, ενώ συγγράφει και εκδίδει τις θεωρητικές του πραγματείες περί Σουπρεματισμού. Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘20 και τη δεκαετία του ’30 η τεχνοτροπία του είναι μετασουπρεματιστική και ρεαλιστική.