Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Ο Ιβάν Κλιουν οδηγείται στον επίπεδο χώρο μέσα από αφαιρετικές αναγωγές στις οποίες υποβάλλει ένα συγκεκριμένο μοτίβο (τοπίο, αντικείμενο, πρόσωπο κ.ά.). Πολλαπλασιάζοντας τις μελέτες εκ του φυσικού, όπως φαίνεται από ένα σύνολο προπαρασκευαστικών σχεδίων της έκθεσης, καταλήγει με την αποψίλωση των περιγραφικών τους στοιχείων και τις ποικίλες σχηματοποιήσεις σε μια γεωμετρική σύνθεση. Με τη μέθοδο αυτή, γνωστή και στο έργο πολλών γνωστών φουτουριστών, ιδιαίτερα του Τζιάκομο Μπάλλα, έχει συλληφθεί το Τοπίο που τρέχει (1913) στην Πινακοθήκη Τρετιακόφ - προερχόμενο επίσης από τη συλλογή Κωστάκη, μια από τις πρώτες εικαστικές κατασκευές που έχουν καταγραφεί στην ιστορία της ρωσικής πρωτοπορίας.
Η ύπαρξη τριών προσχεδίων στη Συλλογή Κωστάκη καθιστά φανερή τη δημιυοργική αυτή διαδικασία. Τα παραστατικά υπολείμματα των δύο πρώτων σχεδίων (75Ι-ΙΙ), όπως τα σπίτια και οι τηλεγραφικοί στύλοι, εξαφανίζονται στην τελική κατασκευή, δίνοντας τη θέση τους σε αφηρημένα μεταφορικά υποκατάστατα. Στην πραγματικότητα η γεωμετρική αναγωγή των φυσικών στοιχείων έχει αρχίσει ήδη από τα σχέδια. Η μεταφορά της σχεδιαστικής σύνθεσης με μολύβι και μελάνι στην επίτοιχη κατασκευή-κολάζ πραγματικών αντικειμένων δε φαίνεται να μεταβάλει την ουσία του έργου.

Ivan Vasilyevich Kliun (Kliunkov) / Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ)
Ο Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ) γεννήθηκε το 1873 στο Μπολσίγιε Γκόρκι, της επαρχίας Βλαντιμίρ, ενώ από το 1881 ως το 1892 έζησε μαζί με την οικογένειά του στην Ουκρανία. Τα χρόνια 1892-1893 εργάστηκε ως λογιστής σε εργοστάσιο ζαχάρεως στην επαρχία Βορόνεζ. Την περίοδο 1892-1896 έζησε στην Πολωνία, όπου και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή για την Προώθηση των Τεχνών της Βαρσοβίας (1896). Το 1898, εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου εργάστηκε ως λογιστής και από το 1900 μαθήτευσε σε διάφορα εργαστήρια, ανάμεσα στα οποία και αυτό του Φιόντορ Ρέρμπεργκ (1903-1906), όπου συνάντησε το Μαλέβιτς. Συμμετείχε σε διάφορες εκθέσεις στη Μόσχα, στην Πετρούπολη, στο Οριόλ και στο Κουρσκ. Την περίοδο 1914-16 δημιούργησε σειρές ανάγλυφων αι γλυπτών στο χώρο. Το 1915, υποστήριξε το Σουπρεματισμό του Μαλέβιτς και τα χρόνια 1915-16 συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις της πρωτοπορίας όπως Τραμ V , 0,10, Το Μαγαζί και στην έκθεση της ομάδας Βαλές Καρό. Το 1918 ορίστηκε διευθυντής του Κεντρικού Γραφείου Εκθέσεων του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (ΙΖΟ ΝΑΡΚΟΜΠΡΟΣ), τα χρόνια 1918-21 ήταν Καθηγητής Ζωγραφικής στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ), στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και κατά την περίοδο 1920-21 ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ). Στις δεκαετίες 1920-1930 δημιούργησε μια σειρά νεκρών φύσεων με γεωμετρικές φόρμες και χρωματικούς συνδυασμούς. Το 1922, παρουσίασε έργα του στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στην Γκαλερί βαν Ντίμεν στο Βερολίνο. Κατά το διάστημα 1923-30 σχεδίασε μια σειρά φουτουριστικών εκδόσεων και το 1925 στράφηκε στον Πουρισμό. Το 1936, ζωγράφισε μία μνημειακή σύνθεση για τον προθάλαμο του Πανρωσικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Αλιείας και Ωκεανογραφίας με τίτλο Η Ζωή στη Θάλασσα. Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.