Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Κατά τις δεκαετίες του 1910 και του 1920 πολλοί Ρώσοι καλλιτέχνες της πρωτοπορίας άρχισαν να αναζητούν επισταμένα μια τέχνη που θα συνδύαζε ταυτόχρονα το νέο με το καθολικό. Το φως και το χρώμα, που από πολύ καιρό όριζαν το αισθητικό πεδίο ενός ασαφούς συμβολισμού, ερμηνεύονταν εκ νέου από την οπτική της ηλεκτρομαγνητικής και της ενέργειας.
Το ενδιαφέρον του Ιβάν Κλιουν για τα χρώματα ξεκίνησε το 1916 και συνεχίστηκε καθόλη τη διάρκεια της ζωής του. Διάβασε και συνόψισε το έργο Επιστήμη των χρωμάτων του Όστβαλντ και άλλα σύγχρονα βιβλία για τη θεωρία των χρωμάτων, ενώ, συχνά τα αναγνώσματά του αποτέλεσαν έμπνευση για τη ζωγραφική του και του άνοιξαν δρόμο για να διδάξει στα ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ.
Ο Κλιουν αντιμετώπισε από πολύ νωρίς το χρώμα και τα χρώματα της μπογιάς ως στοιχεία που θα πρέπει να εξετάζονται χωριστά, το καθένα σύμφωνα με τους κανόνες που το διέπουν. Θα μπορούσαν πλέον να «αποκτήσουν τη δική του υπόσταση» έγραφε, «να αναπτυχθούν ελεύθερα, και να αποκαλυφθούν σε μια Νέα Τέχνη του Χρώματος». Στα τέλη του 1917, στην έκθεση Βαλές Καρό, ο Κλιουν παρουσίασε σειρές πινάκων που αποτελούσαν 33 χρωματικές μελέτες, υπό τον τίτλο «Διερευνήσεις στο Χρώμα» (Iskaniia v tsvete). Οι πέντε σειρές που παρουσιάστηκαν διακρίνονταν σε συνθέσεις με ένα, δύο, τρία χρώματα, αλλά και πολύχρωμα στοιχεία.

Ivan Vasilyevich Kliun (Kliunkov) / Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ)
Ο Ιβάν Βασιλιεβίτς Κλιουν (Κλιουνκόφ) γεννήθηκε το 1873 στο Μπολσίγιε Γκόρκι, της επαρχίας Βλαντιμίρ, ενώ από το 1881 ως το 1892 έζησε μαζί με την οικογένειά του στην Ουκρανία. Τα χρόνια 1892-1893 εργάστηκε ως λογιστής σε εργοστάσιο ζαχάρεως στην επαρχία Βορόνεζ. Την περίοδο 1892-1896 έζησε στην Πολωνία, όπου και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή για την Προώθηση των Τεχνών της Βαρσοβίας (1896). Το 1898, εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου εργάστηκε ως λογιστής και από το 1900 μαθήτευσε σε διάφορα εργαστήρια, ανάμεσα στα οποία και αυτό του Φιόντορ Ρέρμπεργκ (1903-1906), όπου συνάντησε το Μαλέβιτς. Συμμετείχε σε διάφορες εκθέσεις στη Μόσχα, στην Πετρούπολη, στο Οριόλ και στο Κουρσκ. Την περίοδο 1914-16 δημιούργησε σειρές ανάγλυφων αι γλυπτών στο χώρο. Το 1915, υποστήριξε το Σουπρεματισμό του Μαλέβιτς και τα χρόνια 1915-16 συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις της πρωτοπορίας όπως Τραμ V , 0,10, Το Μαγαζί και στην έκθεση της ομάδας Βαλές Καρό. Το 1918 ορίστηκε διευθυντής του Κεντρικού Γραφείου Εκθέσεων του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (ΙΖΟ ΝΑΡΚΟΜΠΡΟΣ), τα χρόνια 1918-21 ήταν Καθηγητής Ζωγραφικής στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ), στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και κατά την περίοδο 1920-21 ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ). Στις δεκαετίες 1920-1930 δημιούργησε μια σειρά νεκρών φύσεων με γεωμετρικές φόρμες και χρωματικούς συνδυασμούς. Το 1922, παρουσίασε έργα του στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στην Γκαλερί βαν Ντίμεν στο Βερολίνο. Κατά το διάστημα 1923-30 σχεδίασε μια σειρά φουτουριστικών εκδόσεων και το 1925 στράφηκε στον Πουρισμό. Το 1936, ζωγράφισε μία μνημειακή σύνθεση για τον προθάλαμο του Πανρωσικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Αλιείας και Ωκεανογραφίας με τίτλο Η Ζωή στη Θάλασσα. Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.