Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Στη Συλλογή Κωστάκη βρίσκονται οκτώ έργα που αποτελούν μελέτες σουπρεματιστικής τοιχογραφίας εσωτερικού χώρου. Όλοι οι πίνακες αφορούν το ίδιο σχέδιο, αφού έχουν τη σημείωση "1ο δωμάτιο", "2ο δωμάτιο" κλπ. Οι φωτογραφίες που έχουν διασωθεί από το εσωτερικό του ίδιου του κτιρίου της Λαϊκής Σχολής Καλών Τεχνών του Βιτέμπσκ μας επιτρέπουν να κάνουμε την υπόθεση ότι αυτά τα σχέδια προορίζονταν για κεντρικούς χώρους της Σχολής. Σ'αυτή την υπόθεση οδηγούν οι αναλογίες των τριών παραθύρων και των ψηλών εσωτερικών θυρών.
Για τη διακόσμηση των τοίχων το "ανώνυμο" μέλος του Ούνοβις χρησιμοποίησε ορισμένα τυπικά σουπρεματιστικά θέματα. Στη συγκεκριμένη μελέτη συνδυάζονται το κόκκινο τετράγωνο, ο μαύρος κύκλος και η διαγώνια σύνθεση με τα γεωμετρικά σχήματα που διαπερνώνται από ένα τμήμα ευθείας γραμμής. Όλα αυτά τα σουπρεματιστικά θέματα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από το Μαλέβιτς, το Λισίτσκι, τη Γιερμολάεβα κ.ά. για τη διακόσμηση των εξεδρών των ομιλητών του Βιτέμπσκ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μαλέβις ανέπτυξε αργότερα τις αρχές των διακοσμητικών τοιχογραφιών εσωτερικού χώρου σε μια σελίδα στην οποία συμπεριέλαβε και τη σύνθεση που ήταν αρχικά φτιαγμένη σαν σχέδιο τοιχογραφίας της εξέδρας ομιλητών. Η ίδια αυτή σύνθεση, αλλά χωρίς σύνθημα και με μερικές αλλαγες στα χρώματα, έλαβε τον τίτλο Αρχή τοιχογραφίας και δωρήθηκε από το δημιουργό το 1930 στο Κρατικό Μουσείο. Η απεικόνιση συνοδευόταν με τη θέση: "Η αρχή της τοιχογραφίας μιας επιφάνειας, ή ολόκληρου δωματίου ή ολόκληρου διαμερίσματος σύμφωνα με το σύστημα του σουπρεματισμού (Θάνατος στις Ταπετσαρίες), Κ. Μαλέβιτς, 1919, Βιτέμπσκ. Αυτό σημαίνει ότι η ζωγραφική των τοίχων των δωματίων ή κάποιου συνόλου γίνεται, σύμφωνα με το σουπρεματιστή καλλιτέχνη, με βάση τη χρωματική αντίθεση, ας πούμε οι κορνίζες των παραθύρων με ένα ή δύο χρώματα, οι πόρτες με άλλα, το ταβάνι με ένα, οι τοίχοι με άλλα, λαμβάνεται δε υπόψη ο όγκος, δηλαδή ότι όλες οι πλευρές μπορούν να ζωγραφιστούν με διαφορετικά χρώματα, ώστε κάθε οπτική γωνία να έχει άλλο χρώμα. Αυτός ο χρωματικός πίνακας είναι ένας πίνακας που απεικονίζει τις αναλογίες των χρωμάτων και τις σχέσεις τους, με την εισαγωγή του δυναμικού στοιχείου στη μέση. Κ. Μαλέβιτς".
Ο καλλιτέχνης διατύπωσε αυτούς τους νόμους αργότερα. Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σκόπιμη ανωνυμία, η μη καταγραφή στην ιστορία του ονόματος του καλλιτέχνη, αποτελούσε σταθερή αρχή της συλλογικής δημιουργίας του Ούνοβις.

Kudriashev Ivan / Κουντριασόφ Ιβάν
Ο Ιβάν Αλεξέγιεβιτς Κουντριασόφ γεννήθηκε στην Καλούγκα το 1896 και πέθανε στη Μόσχα το 1972. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας (1913-17). Μαθήτευσε στα ΣΒΟΜΑΣ της Μόσχας (1918-19) με τον Καζιμίρ Μαλέβιτς. Πρώτες αφηρημένες συνθέσεις το 1917. Το 1919, στάλθηκε στο Ορενμπούργκ για να οργανώσει Ελεύθερα Καλλιτεχνικά Εργαστήρια. Συμμετείχε στην Πρώτη Κρατική Έκθεση του Ορενμπούργκ, με σχέδια για την τοιχογραφία του πρώτου σοβιετικού θεάτρου και άλλα αφηρημένα έργα. Το 1920, οργάνωσε το τμήμα της ομάδας Ούνοβις στο Ορενμπούργκ. Τον ίδιο χρόνο συνάντησε εκεί το Μαλέβιτς και το Λισίτσκι. Το 1921, ως επόπτης ενός τρένου για τη διακομιδή λιμοκτονούντων παιδιών, πήγε στο Σμολένσκ, όπου συνάντησε την Καταρζίνα Κομπρό και το Βλαντισλάβ Στρζεμίνσκι. Στα τέλη του 1921 γύρισε στη Μόσχα. Συμμετείχε με έργα του στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στο Βερολίνο το 1922 και στο Άμστερνταμ το 1923. Μεταξύ των ετών 1925 και 1928 παρουσίασε τα κοσμικά αφηρημένα έργα του στην πρώτη, δεύτερη και τρίτη έκθεση της ΟΣΤ. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 ασχολήθηκε ξανά με τα προβλήματα της κοσμικής αφηρημένης ζωγραφικής.