Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Η Μαρία Έντερ φτιάχνοντας επίπεδα με τις γραμμές και τα γεωμετρικά σχήματα δημιουργεί μια καινούρια εικόνα στο Χώρο στα πλαίσια της Οργανικής Παιδείας. Δημιουργούνται εικόνες, που αν και παρουσιάζονται ανεικονικές θυμίζουν εικόνες από το φυσικό περιβάλλον. Τα γήινα χρώματα που χρησιμοποιεί η καλλιτέχνιδα κάνουν ακόμη πιο έντονους τους συνειρμούς για το φυσικό περιβάλλον και θυμίζουν έργα των υπόλοιπων καλλιτεχνών της οικογενειας που δούλεψαν στα πλαίσια της οργανικής τέχνης και της αναγωγής του χρώματος και γενικότερα των υλικών σε ζωντανούς οργανισμούς που διευρύνονται και καταλαμβάνουν τη θέση τους στο χώρο.

Ender Maria / Έντερ Μαρία
Η Μαρία Βλαντιμίροβνα Έντερ (1897-1942) ήταν η πιο στενή συνεργάτης του Μιχαήλ Ματιούσιν και εργαζόταν για εκείνον από το 1916. Από το 1918 ως το 1922 σπούδασε στα Εργαστήρια Ρεαλισμού του Χώρου στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ) της Πετρούπολης με το Ματιούσιν ως δάσκαλο. Το 1923, έγινε μέλος του Μουσείου Ζωγραφικής Παιδείας στην Πετρούπολη και συμμετείχε στην Έκθεση ζωγραφικής όλων των τάσεων των καλλιτεχνών της Πετρούπολης. Το 1924, πήρε μέρος στη 14η Μπιενάλε της Βενετίας. Κατά την περίοδο 1925-26 εργάστηκε στο Τμήμα Οργανικής Παιδείας του ΓΚΙΝΧΟΥΚ, ως διευθύντρια στο Εργαστήριο Αντίληψης Μορφής-Χρώματος, ενώ την περίοδο 1930-32 δίδαξε θεωρία του χρώματος στο Ινστιτούτο Προλεταριακής Εικαστικής Τέχνης του Λένινγκραντ. Το 1932, βοήθησε το Ματιούσιν στη σύνταξη της μελέτης του «Οι νόμοι που κυβερνούν την ποικιλία των χρωματικών συνδυασμών: Εγχειρίδιο χρώματος». Στη δεκαετία του 1930 σενέχισε να ασχολείται με τα προβλήματα του χρώματος στην αρχιτεκτονική. Συμμετείχε μαζί με τον αδελφό της Μπορίς στις χρωματικές διακοσμήσεις των σοβιετικών περιπτέρων στις Παγκόσμιες Εκθέσεις στο Παρίσι (1937) και στη Νέα Υόρκη (1939).