Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Στιγμιότυπο από την κατασκευή του μοντέλου του Μνημείου στην Τρίτη Διεθνή. Εικονίζονται οι βοηθοί του Βλαντίμιρ Τάτλιν, Σ.Ντίμσιτζ-Τολστάγια, Ν.Ντ. Βινογκράντοφ, Τ.Μ. Σαπίρο και Ι.Α..Μέερσον, Πετρούπολη, 1920

[Tatlin Vladimir / Τάτλιν Βλαντιμίρ]
Ο Βλαντίμιρ Εβγκράφοβιτς Τάτλιν γεννήθηκε στη Μόσχα το 1885 και πέθανε το 1953. Η συμβολή του στην τέχνη της ρωσικής πρωτοπορίας υπήρξε καθοριστική, με πολύπλευρη εικαστική παραγωγή και διδακτική δραστηριότητα. Αφού ολοκλήρωσε τον κύκλο μαθημάτων σε τεχνικό λύκειο στο Χάρκοβο, εργάστηκε ως ναύτης στη Ρωσική Ατμοπλοϊκή και Εμπορική Εταιρεία. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής στη Μόσχα και παράλληλα στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Πένζα, απ' όπου αποφοίτησε το 1910, ενώ αποβλήθηκε από τη σχολή της Μόσχας. Το 1911 οργάνωσε το εργαστήριο "Ο Πύργος" στη Μόσχα, όπου συνεργαζόταν με καλλιτέχνες όπως η Λιουμπόβ Ποπόβα, η Ναντιέζντα Ουνταλτσόβα, ο Αλεξάντρ Βεσνίν. Διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Μιχαήλ Λαριόνοφ και εντάχθηκε στους κύκλους των πρωτοποριακών καλλιτεχνικών ομάδων, με τις οποίες συμμετείχε σε εκθέσεις όπως στο Σαλόνι Ιζντέμπσκι στην Οδησσό (1910-11), στην έκθεση της "Ένωσης Νεολαίας" (Πετρούπολη), της "Ουράς Γαϊδάρου" (Μόσχα, 1912), του "Βαλέ Καρό" (1913) και του "Κόσμου της Τέχνης" (1913). Το 1914 ταξίδεψε στο Βερολίνο ως μουσικός σε ρωσικό χορευτικό συγκρότημα και έπειτα στο Παρίσι, όπου επισκέφτηκε τον Πικάσο στο εργαστήριό του και ήρθε σε άμεση επαφή με τον Κυβισμό. Επηρεασμένος από τη γνωριμία αυτή, ο Τάτλιν επέστρεψε στη Μόσχα και παρουσίασε τα πρώτα του ζωγραφικά ανάγλυφα στο ατελιέ του (10/5/1914) και επίσημα πρώτα στην έκθεση "0,10" στην Πετρούπολη και σε όλες τις σημαντικές εκθέσεις της πρωτοπορίας στο διάστημα 1915-1916. Από το 1918 διηύθυνε το IZO NARKOMPROS και το 1919 διορίστηκε διευθυντής του Τμήματος Ζωγραφικής στα ΣΒΟΜΑΣ στη Μόσχα, ενώ την ίδια χρονιά μετέβη στο παράρτημα της Πετρούπολης. Εκεί ξεκίνησε το σχεδιασμό του Μνημείου στην Τρίτη Διεθνή, το μοντέλο του οποίου παρουσιάστηκε το Νοέμβριο του 1920, χωρίς ωστόσο να προχωρήσει σε υλοποίηση. Το 1921 ανέλαβε τη θέση διευθυντή στο Τμήμα Γλυπτικής της Ακαδημίας Τεχνών του Πέτρογκραντ και το 1923 έγινε μέλος του ΙΝΧΟΥΚ. Ασχολήθηκε με το θέατρο σχεδιάζοντας τα σκηνικά και κοστούμια του έργου "Ζανγκέζι" του Χλέμπνικοφ το 1924 και δίδαξε στο τμήμα θεάτρο και κινηματογράφου του Καλλιτεχνικού Ινστιτούτου στο Κίεβο (1925-7). Επιστρέφοντας στη Μόσχα συνέχισε τη διδασκαλία στο τμήμα ξύλου και μετάλλου του ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ και από το 1929 ξεκίνησε να δουλεύει για το αεροποδήλατο "Λετάτλιν". Στις δύο επόμενες δεκαετίες εξακολούθησε να ασχολείται με το θέατρο και επέστρεψε στην παραστατική ζωγραφική.